بتهوون در 16 دسامبر 1770 در شهر بن در حوزه انتخابیه کلن به دنیا آمد. اگرچه تاریخ دقیق تولد او نامشخص است. لودویگ ون بتهوون پیانیست و آهنگساز آلمانی بود که به عنوان یکی از بزرگترین نابغه‌های موسیقی در تمام دوران شناخته می‌شود و سمفونی 5 او یک کلاسیک محبوب است.
برخی از بزرگترین آثار او زمانی سروده شد که او ناشنوا بود. آهنگ‌های نوآورانه او آواز و ساز را با هم ترکیب کردند و دامنه سونات، سمفونی، کنسرتو و کوارتت را گسترش دادند. او شخصیت تاثیرگذاری بود که عصر کلاسیک و رمانتیک موسیقی غربی را به هم متصل کرد.
بتهوون در طول زندگی شخصی خود درگیر کنار آمدن با ناشنواییش بود و برخی از مهم‌ترین آثار او در 10 سال آخر زندگی‌اش ساخته شد، زمانی که او کاملاً شنواییش را از دست داده بود. در نهایت، این آهنگساز برجسته در سن 56 سالگی درگذشت. بتهوون عاشق قهوه بود و این عشق در ساخت قطعات موسیقی جاودان شده او نقش قابل توجهی ایفا می‌کرد.
هیچ کس به اندازه لودویگ ون بتهوون در مورد نحوه آماده کردن قهوه صبحش سختگیر نبود. بتهوون علیرغم زندگی در وین، به ندرت به کافه‌های معروف این شهر برای نوشیدن یک فنجان قهوه مراجعه می‌کرد. او نسبت به شیوه دم‌کردن قهوه‌اش به شدت حساس بود و برخلاف بسیاری از آهنگسازان زمان خود، مهارت‌های خاصی برای تهیه قهوه داشت.
بتهوون گاهی اوقات به کافه‌های نزدیک خانه خود می‌رفت. او یک روال مشخص برای بیرون رفتن داشت: از در پشت وارد می‌شد، در یک اتاق خصوصی می‌نشست و فقط تا زمانی که روزنامه‌اش را تمام می‌کرد، داخل کافه می‌ماند. در ادامه قصد داریم شما را با شیوه زندگی بتهوون و عادت خاص او برای دم کردن و نوشیدن قهوه و اینکه چرا بتهوون عاشق قهوه بود، آشنا کنیم. پس پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.
فهرست مطالب
ارتباط بین قهوه و موسیقی
برخی افراد به طور طبیعی پرانرژی هستند، اما دیگران باید آن را از یک منبع خارجی دریافت کنند. جالب است که بدانید قهوه و موسیقی دو منبع دریافت انرژی هستند. در حالی که غذا و نوشیدنی‌ها اغلب به تولید انرژی از طریق فرآیند هضم کمک می‌کنند، این مقایسه بین قهوه و موسیقی – که دومی ماده‌ای غیرقابل هضم است – نگاه دقیق‌تری به نحوه برخورد مغز ما با این عناصر خواهد داشت.
درست مانند موسیقی، کافئین نیز دوپامین باعث افزایش دوپامین در مغز می‌شود، اما مصرف و جذب آن در جریان خون باعث می‌شود که انرژی بسیار بیشتری نسبت به موسیقی تولید کند. در حالی که گوش دادن به موسیقی باعث آزاد شدن مقدار طبیعی دوپامین در مغز می‌شود، قهوه یا هر ماده حاوی کافئین تولید دوپامین را افزایش می‌دهد.
موسیقی و قهوه هر دو جزء لاینفک فرهنگ جهانی بشر برای صدها سال بوده‌اند. از لحاظ تاریخی، موسیقی و قهوه‌خانه‌ها نقش‌های محوری در ایجاد تغییرات اجتماعی، توسعه انعطاف‌پذیری فردی و اجتماعی و فراهم کردن فضا و الهام برای ایجاد تجربیات غنی‌کننده زندگی داشته‌اند.
در بهترین حالت، آنها کاتالیزورهای شناخته شده برای تغییرات اجتماعی هستند. در سال‌های اخیر، پیوند بین موسیقی و فرهنگ قهوه بیشتر توسعه یافته است. بسیاری از کافی‌شاپ‌ها به جای ارائه موسیقی پس‌زمینه، اکنون با نوازندگان محلی همکاری کرده و موسیقی زنده را به تجربه مشتری اضافه می‌کنند.
ممکن است در نگاه اول کافئین در رقابت با قهوه برنده میدان باشد. اما یک نکته مهم وجود دارد، اینکه مغز همه انسان‌ها موسیقی و قهوه را به یک شکل پردازش نمی‌کنند. در مورد موسیقی، این بستگی به نوع موسیقی دارد که شخص به آن گوش می‌دهد.
در مورد کافئین، برخی از افراد ممکن است واکنش منفی به نوشیدن یک فنجان قهوه نشان دهند. قهوه می‌تواند فشار خون را افزایش دهد، باعث سوزش سر دل یا سرگیجه برای کسانی که دارای اختلالات اضطرابی یا خواب هستند، شود. مصرف بیش از حد کافئین همچنین می‌تواند منجر به سردرد، گیجی، حالت تهوع، اسهال و مشکلات باروری شود.
تاریخچه و فرهنگ قهوه خانه‌های وین
اگرچه وین اولین شهری در اروپا نبود که قهوه خانه داشت، اما فرهنگ قهوه خانه‌ای وین برجسته و بسیار تأثیرگذار بود. آفریقای شمالی و خاورمیانه قبلاً عادت نوشیدن قهوه را قبل از اینکه اروپا با قهوه آشنا شود، گسترش داده بود. اولین قهوه خانه‌های مستند تاریخی در اروپا در ونیز در دهه 1640، لندن در دهه 1650 و سپس وین در دهه 1680 افتتاح شدند.
طبق افسانه‌ها، اولین کسی که مجوز سرو قهوه را به دست آورد، گئورگ فرانتس کولشیتزکی (1640-1694) بود. او که یک افسر شجاع لهستانی بود که در سال 1683 در جنگی به نام وین در مقابل ترک‌ها ایستاد. او برای اولین‌بار تصمیم گرفت مقداری شیر و شکر به قهوه اضافه کند. امروزه خیابانی به نام او در وین نامگذاری شده و حتی مجسمه‌ای به افتخار او ساخته شده است.
برخی می‌گویند این کولشیتزکی نبود که اولین قهوه خانه را در وین راه اندازی کرد، بلکه جاسوس ارمنی دیوداتو بود که اولین قهوه خانه وین را افتتاح کرد. قهوه خانه‌های وینی خاص بودند و میز بیلیارد و روزنامه از وسایل پرطرفدار این قهوه خانه‌ها محسوب می‌شدند.
اتاق‌های بزرگ، صندلی‌هایی با روکش مخمل و لوسترهای بزرگی که از سقف آویزان بودند، جلوه قهوه خانه‌های وین را چند برابر می‌کردند. میزها از سنگ مرمر ساخته شده بودند. این ویژگی‌های منحسرب فرد مهمانان را تشویق می‌کردند که برای مدت طولانی‌تری بمانند، روزنامه یا کتاب بخوانند، بنویسند، با دوستانشان صحبت کنند یا ورق بازی کنند.
در کافه‌های وین انواع قهوه، شیرینی و کیک ارائه می‌شد. هر فنجان قهوه با یک لیوان آب سرو می‌شد و مهمانان می‌توانستند غذای گرم هم سفارش بدهند. در طول جنگ‌های ناپلئون، محاصره قاره‌ای انگلستان قیمت قهوه را در سراسر اروپا افزایش داد.
قهوه‌خانه‌های وینی مجبور به پذیرش و تبدیل شدن به کافه رستوران شدند. از سال 2011 فرهنگ قهوه خانه‌ای وین توسط یونسکو به عنوان میراث فرهنگی ناملموس در فهرست موجودی اتریش ثبت شده است.
اگر می‌خواهید برای یک شات اسپرسو قوی، پرکافئین و کاردرست به کافی‌شاپ نروید، محصولات زیر مخصوص شماست. انواع محصولات اسپرسویی که می‌توانید بر روی عطر، طعم و کیفیت آن حساب ویژه باز کنید.
قهوه تازه ترکیبی سوپرکرما Super Crema Blend
براساس وزن از: تومان۲۰۵,۰۰۰قهوه تازه ترکیبی فول دارک Full Dark
براساس وزن از: تومان۱۶۵,۰۰۰قهوه تازه ترکیبی فروتی پرسو Fruity Presso Blend
براساس وزن از: تومان۲۵۰,۰۰۰قهوه تازه ترکیبی دارک کارامل Dark Caramel
براساس وزن از: تومان۲۷۰,۰۰۰
بتهوون و فنجان قهوه‌اش
لودویگ کوچک از کودکی در معرض موسیقی و دوره‌همی‌ها و مهمانی‌های مختلف بود. یوهان ون بتهوون شوهر و پدر خوبی نبود، اما مردی بود که مهمان نوازی و مهمانی را دوست داشت. در چنین مواقعی، موسیقی، رقص و آواز با سرو غذا و نوشیدنی همراه بود.
نوشیدنی در آن روزها به معنای نوشیدنی‌های الکلی، پانچ و البته قهوه بود. اولین شواهد مکتوب در مورد ارتباط او با قهوه از دفتر خاطراتش می‌آید که در اولین سفرش به وین در دسامبر 1792 با این نوشیدنی جادویی آشنا شد.
درست پس از رسیدن به شهر، یک لیست خرید تهیه کرد. اقلام موجود در این لیست عبارتند از: قهوه، پالتو، چکمه، کفش، میز پیانو، مهر، میز تحریر، پیانو. در زمان بتهوون، وین هنوز یک جامعه طبقاتی سفت و سخت داشت که هر کدام فاحشه خانه‌ها، رستوران‌ها و قهوه خانه‌ها خود را داشتند.
بتهوون، به عنوان فردی عادی و عزیز برای اشراف، به انواع این امکانات دسترسی داشت. در آن دوران، خانه نشینی در وین معمول نبود، بنابراین مردم محلی اوقات فراغت خود را در قهوه خانه‌ها سپری می‌کردند.
به نظر می‌رسد که قهوه در آن دوران وسیله رشوه خواری بوده است. بتهوون در نامه خود به یکی از دوستانش می‌نویسد که مادر کارل (کارل برادرزاده بتهوون بود که او حضانت قانونی او را بر عهده داشت) برای دسترسی به کارل (چیزی که آهنگساز ممنوع کرده بود) به خدمتکاران رشوه داده بود.
دکتر براونهوفر، پزشک خصوصی بتهوون، در اواخر عمر به دلیل بیماری سختی که داشت دستور رژیم غذایی خاصی به او داد. به او دستور داده شد که دو یا سه بار در روز شیر گرم بنوشد و از الکل و قهوه استرس اجتناب کند.
قهوه و موسیقی کلاسیک
لودویگ ون بتهوون تنها آهنگساز معروفی نبود که قهوه می‌نوشید. در سال 1732، یوهان سباستین باخ «کانتاتا قهوه» را نوشت، اپرای کوتاهی که مردمی را که از گسترش قهوه خانه‌ها در وین وحشت کرده بودند، مسخره می‌کرد.
ولفگانگ آمادئوس موتزارت نامه‌ای به همسرش نوشت و توضیح داد که چگونه یک کنسرتو را پس از نوشیدن یک فنجان قهوه سیاه و کشیدن پیپ به پایان رساند. هر سه آهنگساز در فرهنگ نوظهور قهوه در اروپا شرکت داشتند.
قهوه اولین‌بار در قرن هفدهم به این قاره معرفی شد و اولین قهوه خانه آن در سال 1652 در لندن افتتاح شد. عادت نوشیدن قهوه به زودی گسترش یافت و اروپایی‌ها به سرعت از این نوشیدنی استقبال کردند.
60 دانه قهوه در هر فنجان، نه بیشتر نه کمتر
از بتهوون به دلیل دوران سخت کودکی و ناشنوا شدنش به عنوان یک نابغه عذاب دیده یاد می‌شود. بتهوون که در خانواده‌ای موسیقیدان متولد شد، اصول آهنگسازی را از پدرش در سن بسیار پایین آموخت. پدرش خواننده دربار و در عین یک الکلی بود.
پدر بتهوون جوان برای او مجازات‌های سختی در نظر می‌گرفت. همین رفتار پدر باعث ایجاد تمایلات وسواس‌گونه در بتهوون شد، به طوری که حتی برای آماده کردن قهوه‌اش هم وسواس زیادی به خرج می‌داد.
با این وجود، او موفق شد قطعات موسیقی فوق العاده پیچیده و تاثیرگذاری بنویسد. اگرچه بتهوون در وین زندگی می‌کرد، که در طول زندگی‌اش فرهنگ قهوه و کافه‌ای فوق‌العاده قوی داشت، اما قهوه‌اش را در خانه به روشی بسیار دقیق درست می‌کرد.
بتهوون احتمالاً طرز تهیه قهوه را در سنین جوانی آموخته بود. در 19 سالگی، او جوانترین عضو ارکستر دربار امپراتوری هاپسبورگ بود و در طول تورهای خود در راین، به انجام وظایف آشپزخانه تنزل یافت. اگرچه بتهوون آشپز خوبی نبود، اما مهارت او در تهیه قهوه غیرقابل انکار بود.
بتهوون در بزرگسالی هر روز صبح 60 دانه قهوه دم می‌کرد. او معتقد بود که با این تعداد قهوه می‌توان یک فنجان قهوه عالی آماده کرد. شصت دانه آسیاب شده تقریباً معادل 8 گرم پودر قهوه است (این مقدار برای تهیه یک فنجان اسپرسو کافی است). حتی گاهی اوقات آنها را دوباره می‌شمرد تا مطمئن شود تعداد دانه‌ها کم یا زیاد نباشند.
بتهوون از قهوه ساز سایفون برای تهیه قهوه‌اش استفاده می‌کرد. این نوع قهوه ساز دو محفظه دارد. محفظه زیرین را پر از آب می‌کنند و روی اجاق می‌گذارند. گرما آب را به محفظه بالایی فشار می‌دهد و پس از آن پودر قهوه را اضافه می‌کنند. سپس آن را از روی حرارت بردارند و قهوه به محفظه پایینی برمی‌گردد.
اگر شما هم از عاشقان قهوه هستید، می‌توانید به محصولات قهوه دمی زیر سری بزنید. این محصولات برای تهیه انواع قهوه دمی مانند سایفون مناسب هستند. پس از امتحان کردن آنها نظرات خود را با ما درمیان بگذارید.
قهوه اتیوپی سیدامو تازه برشت مدیوم
براساس وزن از: تومان۷۵,۰۰۰قهوه اتیوپی یرگاچف تازه برشت مدیوم
براساس وزن از: تومان۹۹,۰۰۰قهوه پلنتیشن هند AA برشت مدیوم
براساس وزن از: تومان۶۵,۰۰۰قهوه آلفناس دولچه برزیل مدیومAlfenas Dulce
براساس وزن از: تومان۲۷۵,۰۰۰
ارتباط باخ و قهوه
یوهان سباستین باخ نیز مانند بتهوون به ظاهر معتاد به قهوه بود و گفته می‌شود که روزانه 30 فنجان قهوه می‌نوشید. او آنقدر قهوه دوست داشت که یک قطعه در باب قهوه نوشت. در این قطعه، پدری از دخترش می‌خواهد که اعتیادش به قهوه را ترک کند تا بتواند شوهر مناسبی پیدا کند.
او در نهایت تصمیم به ازدواج می‌گیرد، اما تنها زمانی که کسی را پیدا کند که به اندازه او عاشق قهوه باشد. البته به جز بتهوون، موسیقی دان‌های دیگری هم بودند که بیش از حد به قهوه عشق می‌ورزیدند.
باخ یک قطعه موسیقی در مورد قهوه نوشت
باخ اغلب در قهوه خانه مورد علاقه خود در لایپزیگ، “کافه زیمرمن” کنسرت برگزار می‌کرد. در طول این مدت، او یک اپرای کمیک کوتاه یا درام به ازای هر موسیقی به نام Schweigt stille, plaudert nicht (سکوت کن، حرف نزن) نوشت که شخصیتی معتاد به قهوه را نشان می‌دهد.
گلن گولد گالن گالن قهوه می‌نوشید
گلن گولد یکی از مشهورترین پیانیست‌های کلاسیک قرن بیستم بود و گالن گالن قهوه می‌نوشید. او بسیاری از قطعات موسیقی‌اش را در آخرین ساعت روز می‌نوشت و همین می‌تواند علت علاقه بیش از حد او به قهوه باشد.
موتزارت قهوه را تلخ و سیاه دوست داشت
حدود دو ماه قبل از مرگش، موتزارت برای همسرش توضیح داد که چطور نوشیدن قهوه و کشیدن پیپ به او کمک کرد که قطعات موسیقی خود را بنویسد. قهوه حتی در اپرای دون جیووانی موتزارت هم وجود دارد.
اکثر کافه‌های وینی محبوب آهنگسازان معروف هنوز پابرجا هستند
برای مثال، کافه لندمن در سال 1873 تأسیس شد و پاتوق گوستاو مالر بود. آنتون بروکنر از هتل امپریال بازدید می کرد. موتزارت کافه فقاون هوبر (Frauenhuber) را دوست داشت. کافه دومایر (Dommayer) محل اولین اجرای یوهان اشتراوس جونیور بود که در آن او و ارکسترش به موفقیت دست پیدا کردند.
کلام آخر
بتهوون در مورد یک چیز بسیار سختگیر بود، قهوه‌اش. زندگی‌نامه‌نویس و دوست او، آنتون شیندلر، یک بار اظهار داشت: «به نظر می‌رسد قهوه یکی از موارد ضروری در رژیم غذایی او بوده است». او همیشه قهوه اش را خودش آماده می‌کرد و هر روز را با آسیاب و دم کردن شصت دانه قهوه شروع می‌کرد.
بتهوون تنها شخص آهنگساز معرفی نیست که عاشق قهوه بود. یوهان سباستین باخ یکی دیگر از طرفداران معروف قهوه بود. او حتی تا آنجا پیش رفت که یک قطعه در باب قهوه نوشت. او قهوه مخلوط شده با شکلات را دوست داشت و اگر خدمتکارانش می‌توانستند دانه‌های قهوه مرغوبی برای او تهیه کنند، به خدمتکارانش پاداش می‌داد. پس می‌توان گفت قهوه در ساخت آثار فاخر موسیقیایی تاثیر بسزایی داشته است.
منبع: huffpost, tastingtabl, popularbeethoven, grunge
