قهوه کنیا

قهوه کنیا در دسته آن نوع از نوشیدنی ها قرار می‌گیرد که کافی است یکبار امتحان کنید تا همیشه عاشقش شوید! به همین دلیل است که قهوه نوش های حرفه‌ای همیشه در گوشه کنار توصیه‌های خود به دیگران برای نوشیدن و لذت بردن از قهوه، خرید قهوه کنیا را پیشنهاد می‌کنند.

به گفته مقامات انجمن ملی قهوه ایالات متحده، دانه‌های قهوه که در کنیا رشد می‌کنند، طعم طبیعی میوه‌ای و اسیدی دارند و دم‌کرده‌ای معطر و غلیظ تولید می‌کنند. معمولاً دانه‌های قهوه کنیایی توسط کشاورزان در زمین‌های کوچک، عمدتاً در منطقه حاصلخیز کوهپایه‌های کوه کنیا، کشت می‌شود.

در واقع، 70 درصد از کل قهوه‌ای که در کنیا کشت می‌شود، توسط مزارع کوچک در مقیاس کوچک کشت می‌شود. این کشور دانه های قهوه خود را با در نظر گرفتن کیفیت از ابتدا تا انتها تولید می کند. این موضوع چیزی است که قهوه کنیا را بسیار خاص می کند.

با گزینه‌های بسیار و پیشنهادهایی که از طرف دیگران دریافت می‌کنید دانستن اینکه چه نوع قهوه‌ای واقعاً ارزش خوردن دارد می‌تواند دشوار باشد. خوشبختانه، اگر می خواهید بهترین ها را بنوشید یک کلمه کلیدی برای آن وجود دارد که باید به آن توجه کنید: کنیا

با رفتن به قهوه ‌فروشی همیشگی که به آن سر میزنید، می‌توانید برندهای مختلف قهوه را ببینید. اما بهترین راه خرید قهوه کنیا و تجربه آن استفاده از بسته بندی های آماده قهوه نیست. شما می‌توانید از فروشگاه کافی استور دانه های تازه برشت قهوه کنیا زیر را خریداری نمایید.

کنیا ممکن است از نظر بیولوژیکی به عنوان کانون قهوه با کیفیت باشد. آب و هوای طبیعی این کشور برای پرورش برخی از بهترین دانه های قهوه در جهان ایده آل است. Perfect Daily Grind می گوید: ارتفاعات بالا، خاک آتشفشانی و دماهای معتدل همگی برای کشت دانه قهوه کنیا مفید هستند. اما، وضعیت قهوه منحصر به فرد کنیا بسیار فراتر از شرایط رشد است – همه چیز در مورد فرآیند (Process) است.

از برداشت تا برشته کردن (Roast)، قهوه کنیا با دقت و به طور سیستماتیک برای تولید یک فنجان باکیفیت تنظیم شده است. KENCAFFEE می گوید، دانه های قهوه کنیایی معمولاً عربیکا هستند، و دانه های قهوه با دست چیده، دسته بندی شده و در آفتاب خشک می شوند.

بدون فرآوری کارخانه، نت های طعمی معمولاً شامل عسل، کارامل، شکلات و توت سیاه می شود. به گفته Intercontinental Coffee Trading، دانه ها تحت فرآیندی به نام “برداشت مرطوب” برای حفظ اسیدیته طبیعی خود قرار می گیرند.

با این روش، اسپرسو و راهنمای قهوه توضیح می‌دهد، دانه‌های قهوه سبز بو داده نشده قبل از اینکه دانه‌ها فرصت سفت شدن پیدا کنند، شسته می‌شوند، بنابراین باید فرآیند خیلی کوتاه پس از چیدن انجام شود. سپس، دانه‌های قهوه کنیایی به‌مدت 36 ساعت تخمیر می‌شوند تا پوشش خارجی لزج طبیعی خود را قبل از آسیاب، برشته کاری و بسته‌بندی برای فروش، از بین ببرند.

بنابراین، دفعه بعد که نمیدانستید کدام دانه قهوه را انتخاب کنید، خرید قهوه کنیا را در نظر داشته باشید. جوانه های چشایی شما از شما تشکر خواهند کرد.

تاریخچه قهوه کنیا

زادگاه قهوه نسبتا نزدیک به کنیا است اما رسیدن آن به آنجا کار سخت و پر از خونریزی بود. اعراب که قهوه را کنترل می کردند هزاران کنیایی را در آنجا که در مزارع قهوه در کنیا و عربستان کار می کردند به بردگی گرفتند. این امر توسط مهاجران انگلیسی در حدود سال 1900 دنبال شد که به سرعت کنترل کشور را به دست گرفتند که منجر به خونریزی بیشتر شد.

اولین بار در بورا در تایتا هیلز و سپس تحت آبیاری در کیبوزی در سال 1900 و در کیکویو در سال 1904 کشت شد. در سال، 1934، حراج هایی به عنوان وسیله ای برای فروش قهوه کنیا تأسیس شد. اولین حراج در سپتامبر 1935 برگزار شد. بیش از یک دهه بعد، یک هیئت بازاریابی قهوه (CMB) در سال 1946 برای انجام فعالیت های بازاریابی قهوه تاسیس شد.

در 1 ژوئیه 1947 به طور کامل عملیاتی شد و بعداً در سال 1971 لغو شد. بنابراین بازاریابی قهوه به عهده هیئت مدیره قهوه کنیا (CBK) منتقل شد.

در نیمه اول قرن بیستم، بخش داخلی توسط کشاورزان بریتانیایی و اروپایی ایجاد شد که با تحمیل کشت قهوه بر کارگران کنیایی ثروتمند شدند. در دهه 1930، قدرت کشاورزان بسیار زیاد شده بود. حتی با وجود بیش از 1 میلیون نفر از اعضای قبیله کیکویو که آن را خانه می نامند، طبق گفته اروپایی ها اکنون ادعای زمین واقعی داشتند.

اروپاییان ثروتمند برای حفظ منافع خود، آنها را از کشت قهوه منع کردند، مالیات وضع کردند و کمتر و کمتر به آنها برای کارشان حقوق می دادند. کیکویوها مجبور شدند سرزمین خود را ترک کنند و به شهرها بروند تا زنده بمانند. این بردگی قانونی مردم تا مدتها ادامه داشت تا اینکه بریتانیا در سال 1960 کنترل خود را رها کرد.

امروزه حدود 250.000 کنیایی در تولید قهوه مشغول به کار هستند. با اینکه اکثر درآمد قهوه به کشاورزان می‌رسد، حتی با وجود فروش تخصصی قهوه کنیا، کشاورزان قهوه کنیا همچنان در زمره فقیرترین های جهان باقی مانده‌اند. در سال 2001، یک کشاورز که 1007 کیلوگرم محصول تولید می کرد، تنها 20.14 پوند برای کار خود درآمد داشت، همان قهوه در فروشگاه های تخصصی با قیمت بیش از 17 پوند به ازای هر کیلو در دسترس است.

نقش CBK در طول زمان از طریق اصلاحات مختلف تغییر کرده است. در ژوئیه 2001، قانون جدید قهوه تصویب شد و هیئت مدیره را به عنوان یک نهاد قانونی زیر نظر وزارت کشاورزی تأسیس کرد. این قانون نقش های جدیدی را برای CBK (در حال حاضر اداره قهوه زیر نظر سازمان کشاورزی، ماهیگیری و غذا (AFFA)) مشخص می کند که عبارتند از:

• تدوین سیاست هایی برای افزایش تولید، فرآوری قهوه و بازاریابی محلی و جهانی
• نظارت بر ثبت و صدور مجوز
• کلیه فعالیت های تولید قهوه را هماهنگ می کند
• تحقیق در مورد بهبود فناوری تولید قهوه را ترویج می کند
• مشاوره در مورد مسائل مربوط به تولید قهوه ارائه می دهد

به کشاورزان کمک مالی می کندتا پس از قیام مائو مائو (1952-1960) بود که به مردم محلی اجازه کشت قهوه داده شد. صرف نظر از این، هنوز محدودیت‌های دولتی در مورد تعداد محصولات کشاورزی و فرآیند تولید قهوه وجود داشت.

تمام قهوه باید به صورت مرکزی پردازش و به بازار عرضه شود. معمولاً بهترین قهوه صادر می شد و قهوه با عیار پایین به فروش می رسید.

در مزرعه Waihiga در کیانجوگو، شهرستان نیری، سیروس ماتانگانی 83 ساله شاید یکی از مغرورترین کشاورزان قهوه در کشور باشد. درختان قهوه در اینجا برای اولین بار در سال 1952 توسط پدرش کاشته شد و او در سن 13 سالگی به حفر چاله ها کمک کرد.

آفریقایی ها در آن زمان نمی توانستند بیش از 100 درخت بکارند. «من در حفر چاله‌های بزرگ شرکت کردم که سپس آن‌ها را با کود پر کردیم. او اخیراً به فایننشال استاندارد گفت: چنین حفره های بزرگی در حال حاضر ضروری نیستند.

مزرعه از آن زمان به بعد به حدود شش هکتار با 6000 درخت قهوه گسترش یافته است. بیش از 90 درصد محصولات او صادر می شود. آقای مثنگانی خاطرنشان کرد که از همان روزهای اولیه، او همیشه قهوه را یک محصول نقدی می‌دانست و مدام از آن به عنوان «طلای سیاه» یاد می‌کرد.

«تمام زندگی‌ام، کشاورزی می‌کردم و دوستش داشتم، و از زمانی که در اوایل دهه 1990 از دولت بازنشسته شدم، هیچ کار دیگری انجام ندادم. حتی در حال حاضر، من به این فکر می کنم که اگر بتواند به ازای هر کیسه 50 کیلوگرمی 60,000 شیشنگ دربیاورد، به نظر او این خود زندگی است.

اکنون، مثنگانی در حال آماده کردن پسرانش برای تصدی مسئولیت است. او گفت: «در بازار، بهترین قهوه توسط خریداران بین‌المللی مصرف می‌شود و بنابراین ما با درجه‌های بی‌کیفیت باقی می‌مانیم.»

اخیراً کشاورزان کنیایی گیاه هیبریدی Ruiru 11 را معرفی کرده اند و باعث نگرانی عاشقان واقعی قهوه کنیایی شده است. این به آن دلیل است که ممکن است فاقد ویژگی های سنتی قهوه کنیا باشد که طرفداران قهوه دوست دارند. هیئت قهوه کنیا در تلاش است تا Ruiru 11 را به عنوان جایگزینی برای کشاورزان تبلیغ کند، اما تلاش آنها تحت الشعاع شایعاتی قرار می گیرد که طعم آن مانند قهوه ای با درجه پایین از یک کشور دیگر است. تاریخ باید قضاوت کند تا ببیند چه کسی درست می گوید.

فیلم Out of Africa

اگر از طرفداران فیلم Out of Africa هستید، ممکن است نام بارونس کارن بلیکسن (Baroness Karen Blixen) با بازی مریل استریپ را شنیده باشید. این فیلم مزرعه قهوه او را در تپه های Ngong در جنوب غربی نایروبی به تصویر می کشد.

بارونس بلیکسن که در سال 1885 در دانمارک به دنیا آمد، آرزوی زندگی و داشتن یک مزرعه قهوه در کنیا را داشت. در سال 1913، زمانی که او زمینی را خرید که بعداً به خانه محبوبش تبدیل شد، این رویا به حقیقت پیوست.

او یکی از اولین افرادی بود که قهوه را در کنیا کشت. با این حال، از آنجایی که افراد بیشتری به دنبال کشاورزی قهوه بودند، قیمت ها کاهش یافت. در نتیجه، کارن خود را با هزینه های تولید بالا و قیمت های پایین درگیر کرد.

او در نهایت ورشکست شد و به دانمارک بازگشت، جایی که در سال 1962 درگذشت. کتاب او، خارج از آفریقا، الهام بخش ساخت این درام عاشقانه معروف برنده جایزه اسکار بود.

فرهنگ مردم کنیا

کنیا خانه مناظر خیره کننده، فرهنگ های جالب، پارک های ملی زیبا و مناطق حفاظت شده حیات وحش است. این مکان ایده آلی برای تجربه بوی معطر قهوه کنیایی خوش طعم و غذاهای خیابانی متنوع و بازارهای کوچک رنگارنگ است که انرژی شلوغ و گوناگون آن را به تصویر می کشد. کنیا با انبوهی از تلاش‌های موفق حفاظتی، به حفاظت از موجودات و مناظر خیره‌کننده‌اش معروف است.

زندگی خانوادگی

خانواده در کنیا فقط منحصر به هسته اصلی خانواده نیست، بلکه شامل عموزاده ها، عموها و خاله ها می شود. در فرهنگ کنیا، خانواده به عنوان عامل اصلی هویت، احساس تعلق و امنیت در نظر گرفته می شود. تربیت کودک در کنیا به این معناست که پسرعموها، عمه ها و دایی ها نقش مهمی در زندگی روزمره آنها دارند و ممکن است بدون اطلاع قبلی سر بزنند و در صورت نیاز انتظار کمک داشته باشند.

شام یک وعده غذایی مهم است زیرا همه اعضای خانواده را گرد هم می آورد. خدمات مذهبی نیز یک تجربه مشترک برای خانواده ها است. اعتقادات مذهبی برای جوامع مسیحی، مسلمان و هندو قوی است. یکشنبه بزرگترین روز برای خانواده های مسیحی است زیرا آنها تقریبا تمام روز را در فعالیت های کلیسا می گذرانند.

در کنیا، کارهای خانه به طور سنتی توسط زنان انجام می شود. گاهی اوقات مردان سعی می کنند در خانه کمک کنند، اما این خیلی معمول نیست. به طور کلی، از بچه ها انتظار می رود که هر روز صبح تخت خود را مرتب کنند و اتاق خود را مرتب نگه دارند.

فرهنگ کنیا ماهیتی بسیار جمعی دارد. کنیایی ها همه چیز از لباس، غذا و حتی فضا را به اشتراک می گذارند! در خانه، وسایل شخصی اغلب با همه اعضای خانواده به اشتراک گذاشته می شود. در اکثر خانواده ها مفهوم زمان خصوصی را درک نمی کنند و غیر معمول است که برای مدت طولانی در اتاق خود تنها بمانند به جز خواب.

زبان رسمی

کنیا کشوری چند زبانه است. زبان سواحیلی (Swahili) زبان ملی است، در حالی که زبان رسمی آن انگلیسی است. در مراکز شهری، مردم بیشتر به زبان انگلیسی یا سواحیلی صحبت می کنند. با این حال، بیش از چهل زبان بومی آفریقایی دیگر وجود دارد که کنیایی‌ها به آن صحبت می‌کنند، به‌ویژه در روستاها یا در میان مردمان یک گروه قومی.

سبک های ارتباطی

فرهنگ کنیا روشی از زندگی است که سنت را با مدرنیته می آمیزد. به طور سنتی، بیشتر کنیایی ها دارای صراحت در کلام نیستند، اما در عوض، از تکنیک های غیر صریح برای انتقال پیام مورد نظر خود استفاده می کنند. با این حال، سبک ارتباط مستقیماً به میزان صمیمیت بین هر فرد بستگی دارد.

مردم کنیایی کاملاً اجتماعی و دوستانه هستند. هنگام ملاقات در آغوش می گیرند، دست می دهند و نزدیک یکدیگر می ایستند. دستیابی به حریم خصوصی آسان نیست زیرا مردم همیشه در حال صحبت و چت هستند. دوری از دیگران بی ادبی محسوب می شود. عدم توافق با دیگران به عنوان نشانه بی احترامی به خصوص با بزرگترها دیده می شود. فریاد زدن یا صحبت کردن با لحن بلند، بد اخلاقی تلقی می‌شود.

رژیم غذایی کنیایی

غذا در کنیا سرشار از انواع مختلف نان، سیب زمینی سرخ شده، تخم مرغ، برنج، گوشت، ماهی و سبزیجات است. وعده های غذایی یک زمان خانوادگی است، بنابراین خانواده های کنیایی اغلب در کنار هم می نشینند و در طول وعده های غذایی درباره روز خود صحبت می کنند. بیشتر مردم با دست راست غذا می خورند.

هیچ غذای منحصر به فردی وجود ندارد که تمام غذاهای وسیع کنیا را نشان دهد. جوامع مختلف غذاهای بومی خود را دارند. مواد غذایی اصلی مانند ذرت و سایر غلات به منطقه بستگی دارد، از جمله ارزن و سورگوم (Sorghum) که با گوشت ها و سبزیجات مختلف خورده می شود. غذاهایی که به طور جهانی در کنیا مصرف می شوند عبارتند از: اوگالی (ذرت)، سوکوما ویکی (سبزیجات) و نیاما چوما (گوشت کبابی).

غلات یک غذای اصلی برای گروه هایی است که غلاتی مانند کیکویو (Kikuyu)، امبو (Embu)، مرو (Meru) و کیسی (Kisii) را پرورش می دهند. سایر جوامع مانند جوامع لو (Luo) و جوامع ساحلی، ماهی و غذاهای دریایی را به عنوان غذای اصلی خود دارند. در مناطق نیمه خشک مانند تورکانا، غذاهای تهیه شده از سورگوم از غذاهای اصلی رایج تر هستند. در شهر، غذاهایی که خانواده های کارگر می خورند، بر اساس اولویت و قومیت متفاوت است. برنج و خورش بیشتر در میان خانواده های کارگری و غذاهای دیگری مانند چاپاتی (پارانتا) و خورش مرغ رایج است.

قهوه نوشی در کنیا

برای قهوه خورهای درجه یک و حرفه ای، یک لیوان پر تملق از یک فنجان قهوه دم‌آوری شده با بهترین دانه‌های کنیا برای ثبت طعم‌ها و عطرهای متمایز کافی است تا خرید قهوه را به شما توصیه کنند. عباراتی مانند «پروفایل لایه‌ای پررنگ»، «طعم متعادل» یا «اسیدیته روشن» ممکن است توسط این طبقه نخبه که می‌تواند انواع مختلف قهوه را متمایز کند و حتی منشأ آنها را حدس بزند، یک نعمت آسمانی باشد.

اما برای اکثریت کنیایی‌ها، که اکنون بیش از یک قرن است با درختان قهوه زندگی می‌کنند، داشتن کیفیت دانه‌های آن‌ها فقط یک واقعیت آشکار است. فرهنگ نوشیدن قهوه به سختی در کنیا وجود دارد، بسیاری از کنیایی‌ها به دنبال کم‌کیفیت‌ترین دانه‌ها – قهوه فوری – یا چای هستند.

مانند هر نوع قهوه دیگری، می توانید از دانه های کنیایی به روش های مختلف لذت ببرید. با این حال، با روش‌ کاهاوا چونگو (Kahawa Chungu)، استیپینگ (Steeping) و دم سرد (Cold Brew)، بیشترین بهره را خواهید برد.

کاهاوا چونگو

استثنا در مورد نوشیدن قهوه در کنیا به صورت سنتی تنها کاهاوا چونگو است، که بعد از تحقیقات فشرده توسط نویسنده این مقاله کاشف به عمل آمد 😊! همچنین این قهوه به عنوان قهوه تلخ کنیایی نیز شناخته می شود، که به طور سنتی توسط مردان مسن سواحیلی از فنجان های مینیاتوری صرف می‌شود.

این نوشیدنی معمولاً روی اجاق زغالی در یک کتری برنجی بلند دم می‌شود و تلطیف تلخی آن از طریق گنجاندن زنجبیل، هل، دارچین و/یا سایر ادویه‌ها محقق می‌شود. اغلب با خرما یا سایر خوراکی های شیرین برای متعادل کردن طعم دهان سرو می شود.

کاهاوا چونگو اغلب به عنوان یک ماده تقویت کننده جنسی معرفی می شود زیرا به گردش خون و هوشیاری کمک می کند. اگر می خواهید خودتان درست کنید:

• یک لیتر آب سرد
• دانه‌های یک یا دو غلاف هل
• سه قاشق غذاخوری دانه قهوه تازه آسیاب شده
• هل آسیاب شده 1/4 قاشق چایخوری (اختیاری)
• 1/4 قاشق چایخوری زنجبیل آسیاب شده (اختیاری)

روش 1. در یک ظرف همه مواد را با هم مخلوط کنید. (فقط آب، دانه هل و قهوه برای دم کرده اولیه) بگذارید بجوشد. حرارت را کم کنید و به مدت ده تا پانزده دقیقه روی حرارت کم برای دم کشیدن قرار دهید.

روش 2. آب و دانه هل را بجوشانید. ده دقیقه روی حرارت ملایم قرار دهید. قهوه را اضافه کنید. پنج دقیقه دیگر بجوشانید. هل و زنجبیل آسیاب شده (در صورت تمایل) را اضافه کنید.

از صافی عبور دهید و داغ سرو کنید.

لذت بردن از قهوه کنیا

اگر علاقه‌مند هستید که واقعاً از ظرافت های قهوه کنیایی لذت ببرید، بسیاری از کارشناسان روش غوطه وری را به جای قطره ای توصیه می کنند. فرنچ پرس یا آئروپرس هر دو ابزار عالی برای این کار هستند.

همچنین پیشنهاد می‌شود که دانه قهوه کنیا کمی قوی‌تر دم شوند و کمی ریزتر از حد استاندارد آسیاب شوند. همه اینها برای برجسته کردن بهتر ماهیت متمایز و اسیدیته دانه مفید است.

دم سرد

به همین ترتیب، دانه‌های قهوه کنیایی اغلب از بهترین ها برای تهیه دم سرد در نظر گرفته می شود. قهوه سرد، نت‌های گلی و میوه‌ای لطیف‌تر یک دانه را حفظ می‌کند، که در مورد دانه‌های کنیایی به طعم‌های آبدار شهرت دارند و مورد توجه خاص قرار می‌گیرد.

دم کردن سرد به سادگی خیساندن قهوه آسیاب شده در آب سرد به مدت 18 تا 24 ساعت قبل از صاف کردن تفاله ها است. فرنچ پرس ابزاری قابل اعتماد برای این کار است، اگرچه می توان از ابزارهایی مانند تاور یا برج‌های مخصوص کلدبرو برای اینکار به صورت تخصصی استفاده نمود.

تغییر فرهنگ قهوه

مانند بسیاری از کشورهای دیگر که حجم زیادی از چای مصرف می کنند، مصرف قهوه نسبتاً پایین است. علاوه بر این، همانطور که اشاره شد، قهوه فوری با کیفیت پایین در فرهنگ مصرف قفهوه غالب است.

Ritesh Doshi مالک و مدیر عامل Spring Valley Coffee در نایروبی است. او یکی از معدود دارندگان مجوز در کنیا است که می‌تواند قهوه را مستقیماً از تولیدکنندگان خرد خریداری کند. رایتش می گوید: «قهوه حتی به 10 درصد از کل نوشیدنی های مصرف شده در کنیا هم نمی رسد. با این حال، این موضوع در حال تغییر است و مصرف قهوه در حال رشد است.»

طبق آمار Statista، کنیایی‌ها در سال 2009 حدود 500 تن قهوه مصرف کردند. با این حال، تا سال 2020، این تعداد بیش از سه برابر شد و به بیش از 1500 تن رسید. اعتقاد بر این است که جمعیت رو به رشد طبقه متوسط کنیا در مناطق شهری باعث بیشتر مصرف قهوه می شود، به احتمال زیاد به دلیل رشد سطح رفاه و درآمد بالاتر آنهاست.

درست مانند فرهنگ کلاسیک قهوه اروپا، کنیایی ها ترجیح می دهند چندین ساعت را در کافی شاپ ها برای معاشرت بگذرانند. ریتش می گوید: «سرعت معمولاً بخشی از فرهنگ قهوه کنیا نیست. «مردم به کافه‌ها می‌آیند تا بنشینند و از قهوه‌هایشان لذت ببرند.»

این موضوع می تواند نتیجه سطوح بالای مصرف چای باشد. در بسیاری از کشورهایی که چای می نوشند، مراسم سنتی چای می تواند چندین ساعت طول بکشد و تعامل بسیار آرامتری در نوشیدنی را ارائه می کند.

بر خلاف سایر کشورهای مصرف کننده بین المللی، مانند ایالات متحده و چین، به نظر می رسد راحتی عامل کمتر مهمی برای خرید قهوه کنیا برای مصرف کنندگان داخلی این کشور باشد. با این حال، با افزایش تدریجی مصرف قهوه داخلی، تقاضا برای قهوه در حال رشد است.

آیا قهوه تخصصی در کنیا محبوب تر می شود؟

هنگام مقایسه مصرف قهوه در کنیا با کشورهای همسایه اتیوپی و اوگاندا، شباهت ها و تفاوت هایی وجود دارد. طبق آمار ICO، مصرف قهوه در اتیوپی و اوگاندا بسیار بیشتر از کنیا است. مشابه رابطه کنیا با چای، در اتیوپی، مراسم قهوه بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره برای بسیاری از مردم است.

در همین حال، در اوگاندا، شهرهایی مانند کامپالا، افزایش کافی شاپ های تخصصی را مانند نایروبی در کنیا تجربه می کنند. تحقیقات بازار ادعا می کند که ارزش بازار قهوه فوری این کشور تا سال 2025 بیش از 434 میلیون دلار خواهد بود.

در کنیا، مانند بسیاری از کشورهای تولیدکننده دیگر، حجم قهوه فوری مصرفی به مراتب بیشتر از قهوه تخصصی است. Ritesh توضیح می دهد که چرا قهوه فوری در کنیا بسیار محبوب است. هم در مناطق روستایی و هم در مناطق شهری، اگر قهوه بخواهید، تقریبا همیشه یک قهوه فوری نسکافه با شیر و شکر دریافت خواهید کرد.

برخی از کنیایی‌ها قهوه‌های خود را با جوشاندن دانه‌ها و فیلتر کردن دم‌کرده به‌دست‌آمده تهیه می‌کنند که به احتمال زیاد قهوه ضعیف‌تری نسبت به سایر روش‌های دم‌آوری دارد. برخی از شرکت‌های قهوه در کنیا، مانند دورمنز، کمک می‌کنند تا قهوه‌های باکیفیت‌تر در دسترس مصرف‌کنندگان قرار بگیرند.

رزی رعنا مدیر عامل قهوه دورمنز است. او می‌گوید: «ما یکی از اولین شرکت‌هایی بودیم که قهوه را در کنیا در دسترس‌تر کردیم. ما به ایجاد ابتکاراتی مانند مسابقات قهرمانی باریستا کنیا برای کمک به افزایش مصرف داخلی بیشتر کمک کردیم.

هجدهمین دوره مسابقات قهرمانی باریستا کنیا در سال 2020 برگزار شد که شامل بیش از 60 شرکت کننده بود. در مقابل، اولین مسابقه کمتر از ده شرکت کننده داشت – که نشان دهنده علاقه فزاینده به قهوه تخصصی است. در مسابقات جهانی باریستا 2021، مارتین شابایا، رقیب کنیایی، در فینال پنجم شد. این امر صحنه نوظهور قهوه تخصصی در این کشور را در سطح بین المللی برجسته کرد.

آینده برای مصرف قهوه داخلی چه خواهد بود؟

مانند هر کشور مصرف کننده قهوه دیگری، روندهای کلی در بازار کنیا در حال ظهور است. رزی توضیح می دهد که در کل بخش قهوه، مصرف در حال افزایش است و مارک های بیشتری ظاهر می شوند. او می گوید: «تنوع بیشتری از مارک های قهوه در سوپرمارکت ها وجود دارد، به خصوص در مقایسه با ده سال پیش. برندهای جدید بیشتری به دنبال سرمایه گذاری بر روی رشد مصرف هستند.

او می افزاید که شهر نایروبی پایتخت کشور در خط مقدم صحنه رو به رشد قهوه تخصصی است. رزی می‌گوید: «علاقه فزاینده‌ای در میان مصرف‌کنندگان جوان برای «مد روز» بودن با بازدید از کافی‌شاپ‌ها وجود دارد.”

ریتش بر این باور است که محبوبیت فزاینده اسپرسو و نوشیدنی های مبتنی بر شیر به صحنه تخصصی جدید کمک می کند. مردم کنیا بیش از هر زمان دیگری نوشیدنی هایی مانند کاپوچینو، لاته و فلت وایت می نوشند.

کافی‌شاپ‌ها همچنین فرصتی را برای باریستاها فراهم می‌کنند تا به مصرف‌کنندگان در مورد زنجیره تامین، با تمرکز ویژه بر ریشه‌ها و مشخصات طعم، آموزش دهند.

Ritesh می‌گوید: «ما توانسته‌ایم این کار را با کارت‌های اطلاعاتی انجام دهیم که به مشتریان درباره تولیدکنندگان و پروفایل‌های برشته کاری ما می‌گویند. ما همچنین قبل از شیوع بیماری همه گیر، کاپینگ های صبح شنبه را انجام می دادیم، که راهی عالی برای معرفی جامعه محلی ما به مزه قهوه بود.»

به طور طبیعی، همانطور که مصرف کنندگان کنیایی بیشتر در مورد قهوه تخصصی یاد می گیرند، مصرف می تواند شروع به افزایش کند و بازاری بالقوه پر رونق را باز کند.

ویژگی های قهوه

نت‌های مزه قهوه کنیایی که به خاطر شیرینی مشخص و شخصیت قدرتمند خود شناخته می‌شوند، نشان می‌دهند که این قهوه دارای یک فنجان از طعم های به یاد ماندنی است. طعم‌های واضح با رگه های شرابی متمایز و شبیه به قهوه هرار اتیوپی هستند و در عین حال با غلظت کامل تر نسبت به قهوه‌های اتیوپی، خود را آشکار می‌سازند.

بهترین قهوه های کنیایی

یک قهوه خوب کنیا پر جنب و جوش و در عین حال تمیز و متمایز است، لطیف یا پنهان شده نیست و معمولاً دارای تعادل است. ممکن است نت های مرکبات لیمویی، حتی فلفل، همراه با ته مزه های شاه توت وجود داشته باشد. مزه قهوه کنیا ممکن است کاملاً متمایل به پروفایل طعمی حاصل از فرآوری خشک با نت هایی از پوست لیمو یا شاید شراب باشد.

بهترین قهوه‌های کنیایی، قهوه‌هایی هستند که بوسیله برشته کار (Roaster) قهوه محلی، که با خریداران و همچنین کشاورزان مستقیماً در کنیا کار می‌کنند، بو داده می‌شوند. داشتن شفافیت از طریق زنجیره تامین به رسترها کمک می‌کند تا بازخورد خود را به کشاورز منتقل کنند که می‌تواند تغییراتی را در رشد و فرآوری ایجاد نمایند. به همین ترتیب، کشاورزان می‌توانند برشته‌کننده‌ها را در مورد تغییرات و پیشرفت‌های غیرمنتظره در قهوه‌ها مطلع کنند تا بتوانند تغییرات و تنظیماتی را در فرآیند برشته‌کاری انجام دهند.

نمایه ای از تولید قهوه کنیا

اگرچه حجم تولید قهوه کنیا در چند سال گذشته تا حدودی نوسان داشته است، این کشور آفریقای شرقی به خاطر قهوه های تخصصی خود شناخته شده است. کنیا دارای پنج منطقه مجزا برای کشت قهوه است. شامل مرکزی (کوه کنیا و رشته کوه ابرداره)، غربی (کیسی، نیانزا و بونگوما)، دره بزرگ ریفت (ناکورو و کریچو)، شرقی (ماچاکوس، امبو، و مرو) و ساحلی (تپه‌های تایتا) هستند.

در این مناطق انواع مختلفی از جمله SL-14، SL-28، SL-34، Batian، Ruiru 11 و K7 رشد می کنند. گروه SL که از انواع بوربون در دهه 1930 انتخاب شد، به بهبود قابل توجه کیفیت و بازده قهوه کنیایی در طول سال ها کمک کرده است.

این کشور علاوه بر انواع منحصر به فرد، به دلیل سیستم درجه بندی متمایز خود نیز شناخته شده است. دانه های قهوه بر اساس اندازه، شکل و کیفیت کلی آنها درجه بندی می شوند. این گریدها AA، AB، PB، C، E و TT هستند.

فرآوری مرطوب یا شسته شده (Washed) رایج‌ترین روش در کنیا است که به قهوه‌ها طعمی اسیدی و روشن می‌دهد. در طول تاریخ توسط کشاورزان کنیایی برای ایجاد یک نمایه طعم تکرارپذیرتر استفاده شده است. با این حال، بازار قهوه حاصل از فرآوری طبیعی (Natural) کنیا نیز در حال رشد است.

سیستم تجاری این کشور نیز آن را منحصر به فرد می کند. قهوه ها توسط انجمن تولیدکنندگان و بازرگانان قهوه کنیا (KCPTA) درجه بندی می شوند، قبل از اینکه از طریق یک حراج مرکزی که توسط بورس قهوه نایروبی برگزار می شود معامله شوند.

با این حال، بیشتر قهوه ابتدا توسط «نمایندگان بازاریابی قهوه» خریداری می‌شود، که گاهی خرید مستقیم از تولیدکنندگان خرد را محدود می‌کنند.

برندهای قهوه کنیا

قهوه های کنیا اغلب توسط مارک هایی مانند استارباکس یا آمازون فروخته می شوند که هفته ها یا ماه ها قبل از فروش برشته شده اند. این امر طعم قهوه را کسل کننده می کند و می تواند مردم را متعجب کند که چرا آنقدر با امتیاز بالا رتبه بندی شده است. طعم قهوه در عرض چند هفته پس از برشته شدن شروع به کاهش می کند – اگر قبلا آسیاب شده باشد. اگرچه کیسه های مناسب برای نگهداری قهوه به کند کردن این فرآیند کمک می کند، معمولاً هر چیزی که تاریخ «بهترین تاریخ مصرف تا قبل از» را به جای تاریخ «رست شده» داشته باشد قدیمی است.

نت های مزه قهوه کنیایی

در ارتفاعات بالا در فلات کنیا برخی از بهترین قهوه های به یادماندنی دنیا کشت می شود. قهوه کنیا با بادی کامل، اسیدیته دلپذیر، طعمی غنی و رایحه معطر آغشته به نت های گل، به عنوان “فنجان خبره ها” ( به انگلیسی Connoisseurs Cup ) شناخته می شود.

اگر کمی در هنگام نوشیدن، قهوه را در دهان خود بچرخانید و مکث کنید، می‌توانید تا از ته نت های عالی و حتی مست کننده توت سیاه در طعم و عطر لذت ببرید. یکی از دلایلی که یک فنجان قهوه کنیا به عنوان یکی از پنج قهوه برتر دنیا شناخته می شود این است که طعم های بسیار متمایزی دارند.

مزه شراب نیز لذت بخش است که نت های توت و مرکبات را به نمایش می گذارد. قهوه کنیا معمولاً به روش مرطوب پردازش می شود و به دلیل ویژگی قدرتمند و شیرینی قوی آن شناخته شده است.

طعم‌های متمایز می‌تواند به‌طور گسترده‌ای در بین مناطق مختلف متفاوت باشد، هر شهرستانی می‌تواند تنوع منحصر به فردی را در دانه های با رتبه بالا در کنیا ایجاد کند. اکثر قهوه های خریداری شده از بازارها کیفیت بالایی دارند اما تشخیص منطقه خاص دشوار (اگر نه غیرممکن) است.

قهوه های کنیا دارای بالاترین رتبه بندی، دارای درجه بندی کنیا AA هستند که بزرگترین دانه ها هستند و گفته می شود حاوی روغن های معطر بیشتری هستند.

درجه بندی قهوه کنیا

نمرات دانه های قهوه کنیا عبارتند از:

• Kenya E (Elephant Bean)
• Kenya PB (Peaberry)
• Kenya AA (screen 17/18)
• Kenya AB
• Kenya C
• Kenya TT
• Kenya T
• Kenya MH/ML

قهوه ها زمانی که هنوز دانه های قهوه سبز هستند، قبل از برشته شدن درجه بندی می شوند. هر درخت قهوه ممکن است تمام درجات قهوه را تولید کند، از E تا C، که سپس بر اساس اندازه طبقه بندی (اسکرین سایز) می‌شوند.

این کار برای یکنواختی برشته کاری انجام می‌شود، زیرا دانه هایی با اندازه مشابه با سرعت مشابهی رست می‌شوند، در حالی که دانه هایی با اندازه‌های مختلف به‌طور غیر یکنواخت برشته می‌شوند (مثلاً دانه های کوچک‌تر بیش از حد برشته می‌شوند حتی می‌سورند، در حالی که دانه های بزرگ‌تر کمتر بو داده می‌شوند).

سیستم درجه بندی قهوه کنیا بر کیفیت قهوه تأثیر نمی گذارد – در عوض این کار توسط “Class” انجام می شود. قهوه‌های کنیایی همچنین یک «کلاس» از 1 (بدترین) تا 10 (بهترین) دریافت می‌کنند تا به مرتب‌سازی بیشتر قهوه‌ها در یک درجه کمک کند.

دانه های قهوه کنیا

دانه‌های قهوه کنیایی که بخاطر عطر و طعم ماندگار غنی‌اش همراه با اسیدیته عمیق و شبیه شراب و رایحه‌ای دلپذیر شناخته می‌شود، طعم کاملاً روشن با رنگ‌های پیچیده میوه و توت دارند.

ارتفاع رشد: 1700 – 1800 متر

تنوع: عربیکا

دوره برداشت: نوامبر – دسامبر

فرآوری: کاملاً شسته شده و یا فرآیند خشک یا همان طبیعی در زیر نور خورشید

رایحه: تازه، گلی

نت های طعمی: ترنج، توت، علف لیمو

بدنه (بادی): غنی، سنگین

اسیدیته: روشن

قهوه های کنیایی بسته به منطقه، نوع و روش های فرآوری مورد استفاده، دارای طیف وسیعی از طعم ها و تفاوت های ظریفی هستند. بهترین قهوه‌های کنیایی می‌توانند طیف کاملی از طعم‌ها را برای قهوه‌ خورها به ارمغان آورند.

دانه های قهوه گرید E (فیل) کنیا

دانه های قهوه کنیا E که به آن دانه های قهوه درجه فیل نیز می گویند، از بزرگترین دانه های قهوه کنیا تشکیل شده است. این دانه های قهوه درجه E از گیلاس قهوه (میوه) گرفته شده است که در آن دو دانه قهوه در یک گیلاس به هم متصل شده اند (یک نقص ژنتیکی).

دانه های قهوه پیبری کنیا (PB) و قهوه AA کنیا

همچنین در درجه E کنیا، دانه های بزرگ کنیا PB (Peaberry) و دانه های بسیار درشت (پررنگ) کنیا AA گنجانده شده است. دانه‌های قهوه PB کنیا، دانه‌های قهوه پیبری است، با یک دانه قهوه در داخل گیلاس به جای دو دانه معمولی. تقریباً 10 درصد از دانه های قهوه کنیا از نوع پیبری است.

کنیا AA یکی از بهترین قهوه های جهان به حساب می آید

دانه های قهوه کنیا AA در ارتفاعات بالاتر از 6600 فوت از سطح دریا رشد می کنند. کنیا AA یکی از بهترین قهوه های اسپشیالیتی جهان است.

برخی از قهوه های کنیا AA بادی سبک دارند و در عین دارای اسیدیته هستند و رایحه گلی را نشان می دهند. نت های پشن فروت و شراب اغلب وجود دارد و این تقریبا همیشه با اسیدیته مشخص و با طراوت متعادل می شود، یکی از دلایلی است که این قهوه یکی از بهترین قهوه های خوش طعم جهان است.

کنیا AA به ویژه به دلیل طعم گزنده‌اش شناخته شده است، یک حس طعم ثانویه قهوه که باعث ایجاد یک حس جالب (شاید خراش) در نوک زبان می شود.

مشخصات قهوه AB کنیا

دانه های قهوه AB کنیا همانطور که از نامش پیداست از هر دو دانه قهوه A و B تشکیل شده است. درجه A با استفاده از صفحه مش 6.8 میلی متری جدا شده است در حالی که درجه B با استفاده از صفحه مش 6.2 میلی متری جدا می شود. این دو نوع دانه، A و B، با هم مخلوط می شوند تا درجه کنیا AB را تشکیل دهند.

اگرچه کنیا AB به اندازه کنیا AA ارزش زیادی ندارد، اما کنیا AB نیز محبوب است و به عنوان یک قهوه ممتاز رتبه بندی می‌گردد. به طور معمول درجه AB کنیا در یک محموله خاص فراوان ترین است و به عنوان نماینده ای از درجه های دیگر استفاده می شود.

درجات دیگر قهوه کنیا

دانه های قهوه کنیا C از دانه های نازک قهوه از درجه B کنیا تشکیل شده است، در حالی که دانه های قهوه TT کنیا نتیجه استفاده از هوا برای جدا کردن دانه های قهوه با چگالی کمتر از دانه های قهوه کنیا E، کنیا AB و کنیا AA است.

دانه‌های قهوه تی کنیا از دانه‌های قهوه شکسته، معیوب، نازک و کوچک یا دانه‌های قهوه از درجه C کنیا تشکیل شده است.

در نهایت، دانه های قهوه MH/ML کنیا حدود 7 درصد از محصول قهوه کنیا را تشکیل می دهند. اینها دانه های قهوه هستند که یا پس از رسیدن به خودی خود از گیاه قهوه افتادند یا به سادگی چیده نشدند. دانه های قهوه MH/ML معمولاً به طرز محسوسی ترش هستند.

گونه ها و زیرگونه ها

خاک های آتشفشانی نارنجی قرمز و لومی (loamy) کنیا و آب و هوای معتدل منطقه و همچنین نور خورشید ایده آل استوایی و گونه های گیاهی قهوه کنیا که شامل موارد زیر هستند:

SL 28

SL 34

K7

Ruiru 11

Batian

– همه متمایز از شرق آفریقا، و همچنین کوه آبی (قهوه بلو مانتین جاماییکا) است. این گونه‌ها به کنیا اجازه می‌دهند تا شاید ثابت‌ترین تولیدکننده قهوه‌های خوش طعم و درجه یک در سطح جهان باشد.

ارقام (گونه و زیرگونه) تجاری قهوه تولید شده توسط بنیاد تحقیقات قهوه کنیا عبارتند از: Ruiri 11 که به خوبی در تمام ارتفاعات رشد می کند و در برابر بیماری گیلاس قهوه و همچنین زنگ برگ قهوه مقاوم است. SL34 که در ارتفاعات بالاتر با بارندگی فراوان به خوبی رشد می کند. SL28 که در ارتفاعات بالا تا متوسط به خوبی رشد می کند، جایی که زنگ برگ قهوه مشکل مهمی نیست. و اما کنت، که در نواحی مرتفع تر که در برابر زنگ برگ قهوه نیز آسیب پذیر هستند، به خوبی رشد می کند.

واریته آفریقایی K7 یک گونه فرانسوی از بوربن (Coffea arabica var. bourbon) است که در Muhroni، کنیا در Legetet Estate رشد می‌کند. بر اساس مزه ای که در فنجان ظاهر می‌شود، برای کشت انتخاب شد. قهوه روبوستا (Coffea canephora var. robusta) در مناطق مرطوب و کم ارتفاع تر در غرب کنیا رشد می کند.

شرایط کشت و فروش قهوه در کنیا

در کنیا، بیشتر قهوه در خاک حاصلخیز آتشفشانی در فلات‌های مرتفع اطراف کوه پوشیده از برف کنیا و دامنه‌های رشته کوه ابردره (Aberdare) در فاصله بین 1400 تا 2000 متر از سطح دریا کشت می‌شود. این خاک عمیق و لومی برای کشت دانه عربیکا عالی است و تا حد زیادی مسئول شهرت کنیا برای محصولات با کیفیت است.

این ارتفاع آن را برای وضعیت رشد شدید (SHG) / Strictly Hard Bean (SHB) واجد شرایط می کند. ماهیت ارتفاع بالا به این معنی است که قهوه های کنیایی به آرامی رشد می کنند و زمان کافی برای توسعه و تامین مواد مغذی زیادی برای دانه قهوه فراهم می کند.

در حال حاضر حدود 160.000 هکتار زمین برای قهوه کشت می شود. این بین مزارع بزرگ و پرورش دهندگان در مقیاس کوچک تقسیم می شود. منطقه ای که از کوه 17.000 فوتی کنیا در جنوب تا پایتخت نایروبی امتداد دارد، منطقه بزرگی برای کشت قهوه است، در حالی که منطقه رشد کوچکتری در نزدیکی مرز با اوگاندا در تپه های کوه الگون یافت می شود.

مناطق کشت قهوه کنیا عبارتند از Ruiri، Thika، Kirinyaga، Mt. Kenya West، Nyeri، Kiambu و Muranga. تهیه مستقیم قهوه‌ها از هر منطقه امکان‌پذیر است – با عواملی مانند آفتاب صبح در مقابل آفتاب عصر که بر چگونگی ایجاد طعم و مواد شیمیایی درون گیلاس قهوه در طول زمان تأثیر می‌گذارد.

این مناطق با رشد قهوه شامل طیف گسترده ای از اکوسیستم های جنگلی بومی هستند که از انواع حیات وحش حمایت می کنند. صنعت قهوه کنیا شامل بسیاری از مزارع کوچک و تعاونی ها و همچنین املاک بزرگتر است. در مجموع حدود شش میلیون کنیایی در صنعت قهوه این کشور درگیر هستند که اکثر مزارع آنها از 50 تا 500 درخت تشکیل شده است.

این در مقایسه با برخی از کشورهای آمریکای جنوبی که در آن یک مزرعه کوچک می تواند 5000 تا 10000 درخت در 1 تا 2 هکتار باشد رقمی نیست. کنیا همچنین دارای یک سیستم تعاونی آسیاب کردن قهوه و همچنین بازاریابی است و حراج‌ها هر سه‌شنبه در طول فصل برداشت برگزار می‌شود و وضعیت جنگ قیمت‌ها را بر سر بهترین قهوه‌های کنیا ایجاد می‌کند. این سیستم بازار در کنیا ده‌ها سال قدمت دارد و اصالت آن به نسل‌ها پیش می‌رود.

کارایی آن به این معنی است که اکثر کشاورزان قهوه خود را – با همه کیفیت ها – به آسانی می‌فروشند. زیرا، سیستم به کار رفته تمامی دانه ها را بر اساس ویژگی هایی که دارند دسته بندی کرده و در مقابل خریداران قرار می‌دهد. به این صورت دانه های کشاورزان مختلف از هم قابل تفکیک نیستند اما تا وقتی کیفیت آنها بالاست چه تفاوتی دارد!؟

فصل اوج شامل تست طعم فنجان بیش از 150 نوع قهوه در روز برای خریداران، تاجران و صادرکنندگان است که در تلاش برای قیمت گذاری مناسب قهوه هایی است که می خرند.

اندازه و پیچیدگی بازار قهوه کنیا مانع از توانایی شرکت‌های قهوه برای تهیه مستقیم قهوه به روشی اخلاقی می‌شود. معامله مستقیم با کشاورزان یا تعاونی ها برای ایجاد مشارکت و به دست آوردن یک خروجی ثابت که قابل ردیابی باشد، راه ایده آلی برای خرید قهوه سبز است، اما نیاز به ساعات زیادی حضور مستقیم بر سر معامله دارد و برای اکثر شرکت های قهوه امکان پذیر نیست.

مناطق کشت قهوه کنیا

قهوه برای اولین بار در کنیا توسط پدران کاتولیک رومی در سنت آستین نزدیک نایروبی در سال 1889 کشت شد. از آن زمان به همانطور که به آن اشاره کردیم، قهوه کنیا بسیار محبوب است و در طول سال ها کالای صادراتی عمده کنیا را تشکیل داده است. گونه های پرورش یافته عربیکا و روبوستا هستند. این دو گونه قهوه عمدتاً توسط کشاورزان در مقیاس کوچک در مناطق زیر رشد می کنند:

منطقه مرکزی

کنیا مرکزی شامل شهرستان‌های کیامبو، نیری، کیرینیاگا و مورانگا است، مناطق سنتی کشت قهوه در کنیا که 60 درصد محصول را تولید می‌کنند. به طور خاص، کیامبو زمانی به دلیل وجود املاک بزرگ به «برزیل» کنیا معروف بود. این موضوع از آن زمان با رشد شهرنشینی تغییر کرده است.

این منطقه دارای زمین های کشاورزی غنی است و کشاورزانی هستند که به چای، لبنیات و باغبانی نیز مشغول اند. منطقه سنتی کشت قهوه است که در آن قهوه در مزارع کوچک و بزرگ در دامنه کوه کنیا و رشته کوه های ابردره کشت می شود. دارای خاک های آتشفشانی حاصلخیز که مترادف با یک فنجان قهوه خوب است.

طعم نهایی مورانگا، کیامبو و تیکا دارای اسیدیته کامل با طعم گریپ فروت است، در حالی که برای کیرینیگا و نیری طعم فنجان دارای اسیدیته مرکبات متمایل به تندی، دارای بادی کامل با نت‌های انگور فرنگی سیاه و شکلاتی است.

منطقه شرق

کنیا شرقی شامل شهرستان‌های مرو مرکزی، امبو، ماچاکوس، تاراکا-نیتی و ماکونی است که دارای طیف وسیعی از مناطق اکولوژیکی کشاورزی (از کوهستانی مورلند تا مناطق خشک و نیمه‌خشک) و انواع فعالیت‌های کشاورزی هستند.

شهرستان های ماچاکوس و ماکونی عمدتاً خشک و نیمه خشک هستند. قهوه در نواحی تپه ای مانند تپه های ایوتی، کانگوندو و امبونی کاشته می‌شود. این شهرستان ها در جنوب شرقی نایروبی هستند و خانه اجدادی مردم آکامبا (معروف به استعدادشان در انحنای چوب) هستند.

ماچاکوس شهر اصلی اوکامبانی است و در سال 1887، ده سال قبل از نایروبی تأسیس شد و اولین مرکز اداری مستعمره بریتانیا بود. با این حال، آنها بعداً پایتخت کنیا را در سال 1899 به نایروبی منتقل کردند زیرا ماچاکوس راه‌آهن اوگاندا را که در دست ساخت بود دور زد. این شهر و منطقه به نام ماساکو، چیف آکامبا نامگذاری شد.

منطقه ریفت-ولی (Rift Valley)

دره ریفت یکی از شگفتی‌های جهان است که از خاورمیانه، آفریقا و تا موزامبیک کشیده شده است. وقتی از نایروبی، کنیا نزدیک می شوید، منظره خیره کننده ای کاملاً باورنکردنی است. زمین به طور ناگهانی از زیر شما ناپدید می شود تا گستره عظیم شکاف بزرگ را نشان دهد که هزاران مایل در هر جهت امتداد دارد.

جوامع محلی عموماً دامداران و کشاورزان ذرت هستند. آنها به تدریج در حال انتقال به کشاورزی قهوه با جوانان و زنان هستند. برخی از جوامع در منطقه مانند جامعه تعاونی کشاورزان Kapngetuny حضور زنان در صنعت قهوه را پذیرفته اند.

قهوه در ارتفاعات غرب دره ریفت در Nakuru، Nandi، Kipkelion، Trans Nzoia و Baringo کشت می‌شود. خاک‌های دره ریفت، خاک‌های آتشفشانی جوان و بسیار حاصلخیز هستند. در بسیاری از نقاط گدازه هنوز توسط پوشش گیاهی پوشیده نشده و هنوز قابل مشاهده است. دما نیز ملایم است و از 28 درجه سانتیگراد (82 درجه فارنهایت) بالاتر نمی رود.

در این نواحی طعم قهوه با اسیدیته متوسط، بادی کامل با نت‌های میوه ای و طعم شکلاتی غنی تولید میشود.

منطقه غرب

منطقه غربی شامل شهرستان‌های Bungoma، Vihiga و Kakamega است. کشاورزی ستون اصلی شهرستان بونگوما است و اکثر خانواده ها به تولید محصولات زراعی و پرورش حیوانات متکی هستند. محصولات اصلی شامل ذرت، لوبیا، ارزن انگشتی، سیب زمینی شیرین، موز، سیب زمینی ایرلندی و انواع سبزیجات است. از سوی دیگر، عمده محصولات تجاری شامل نیشکر، پنبه، روغن نخل، قهوه، آفتابگردان و تنباکو است. قهوه در دامنه های کوه الگون کشت می شود. فنجان قهوه دارای اسیدیته مشخص با نت های میوه ای معمولی است.

شهرستان ویهیگا یکی از شهرستان‌های کنیا است که شرایط اکولوژیکی مناسبی برای کشت قهوه دارد که شامل خاک‌های اسیدی، نور خورشید، دمای مناسب و بارندگی می‌شود.

Trans-Nzoia “کمربند ذرت” کنیا است. قهوه در زمین های کوچک و متوسط کشت می شود. این ناحیه یک فنجان با اسیدیته مرکبات تند و بادی غلیظ ایجاد می‌کند.

منطقه نیانزا

منطقه اصلی کشت قهوه در Nyanza شامل شهرستان های Kisii، Nyamira، Migori و Kisumu است. شهرستان های Kisii و Nyamira یکی از پرجمعیت ترین مناطق در کنیا هستند که متوسط وسعت آنها از 0.25 هکتار بیشتر نیست. ارتفاعات Kisii از نظر کشاورزی، غنی با بارندگی بالا و قابل اطمینان است. شهرستان های میگوری و کیسومو پتانسیل تولید قهوه را دارند.

پروفیل طعمی دارای اسیدیته متوسط، بادی معمولی که صاف و کرمی است. طعم آن شیرین، آجیلی و رایحه های برشته با برخی نت‌های میوه ای می‌باشد.

کلام آخر درباره قهوه کنیا

کنیا به عنوان یک کشور تولید کننده قهوه به خوبی تثبیت شده است، اما بازار مصرف کنندگان قهوه آن هنوز نسبتاً کوچک است. با این حال، شکی وجود ندارد که این می تواند تغییر کند و مصرف قهوه تخصصی می تواند در سال های آینده افزایش یابد. در هر صورت، با افزایش مصرف قهوه کنیا، جالب است که ببینیم کدام گرایش‌ها ظهور می‌کنند و متخصصان قهوه در این کشور چگونه به نوآوری نگاه می‌کنند.

منابع:

tastingtable, craftcoffeeguru, kalro, coffeeness, afsusa, standardmedia, espressocoffeeguide, homegrounds